4.yıl’a

Uyandığımızdan önceki gün, yani dün… 4.yılımıza adım attık seninle…

Bu özel günde sadece annenin yaptığı pastaya hindistan ceviziyle “4.yıl” yazabildim.

Ve 4 tane eriyen minik mumu söndürdüm seninle birlikte. Eriyen yıllarımızdı pastanın içine gömülmüş o mumlar. Şimdi önümüzde o pasta gibi sayısız pasta ve üflenecek mumlarımız var dileklerimizle beraber.

4 yıldır, hayatıma girdiğin o garip günden beri tek dileğim “sen” din ve halen öyle. Sonra geliyor hedeflerimiz, ideallerimiz ve hayattan bitmek tükenmek bilmeyen beklentilerimiz.

Tam 1.460 günü devirdik beraberliğimizde, 35.040 saat boyunca kalbim yalnızca senin için çarptı…

Ve aslında dün tam beraberliğimizin başladığı o İstiklal barında olduğumuz saatlerde senin için birşeyler yazdım ofiste;

Sana geliyorum her akşam

Bir denizi aşarak, bir köprüyü, bir kıtayı…

Otobüs ve metroların içinden, insanların içinden, durmak bilmeyen kalabalığın ve seslerin…

Bir metropolü aşarak, kavganın, seyyar satıcıların ve milyonlarca parlak ışığın içinden

Sakin yuvamıza…

sana geliyorum.

Huzura koşuyorum çünkü huzur; senin kolların

Mutluluk; göğsünde bana ayırdığın o bir başlık yer

Sevinç; gözünde yalnızca bana parlayan ışık

Ve güven; sıcacık ellerin yüzümü çevreleyen

Seni seviyorum.

Nice 4 yıllara, 40 yıllara sonuna dek güzel bir ömre seninle…